۱۳۹۲ مهر ۱۵, دوشنبه

زندگی بدون موسیقی

امروز صنفم با بحثی در مورد موسیقی آغاز شد.  همه با هیجان و شوق موسیقی مورد پسند شان را معرفی میکردند و بعضی هایشان برایم هم جالب و هم نو بود مثلاً، موسیقی بیت باکس، بیت باکس آهنگی است بدون موسیقی و خواننده در این نوع موسیقی از صدایش بجای آلات موسیقی استفاده  میکند. یکی از همصنفیهایم موضوعی جالبی را در مورد کوریای شمالی یاد آور شد و آن اینکه، در کوریای شمالی مردم حق گوش دادن به موسیقی را ندارند (بدون کدام محافل خاص). این بحث مرا به یاد حکومت طالبان انداخت، زمانیکه هیچکس حق نداشت تلویزیون، آلات موسیقی و حتی یک ظبط صوتی داشته باشد و یا به ساز و آواز گوش دهد.

طالبان خود یک رادیو ستیشن داشتند و در بیست و چهار ساعت فقط چند ترانه را که از بهشت، دوزخ، اسلام و ایمان میگفت را نشر میکرد. شاید آنروز از دینم چیزی زیادی نمیدانستم ولی گوش دادن به آن نعت (سرود مذهبی طالبانی)  دنیایم را خیلی کوچک ساخته بود. فکر میکردم خداوند طالبان را برای هدایت دیگران فرستاده اند و ما همه مجبور هستیم که از امر ایشان اطاعت کنیم. با اینکه هشت سال بیش عمرم نبود ولی همیشه احساس گناه  میکردم . آنروزخشم خدایم را در چهرۀ یک طالب با ریش و موهای درازش  تجسم میکردم. هرگاه آخند در مسجد از خداوند قهار صحبت میکرد، من به یاد همان طالب میافتادم.

 ولی بعدها دانستم که طالبان نماینده و فرستاده شده خداوند نبود، امروز خدایم را هیچگاهی خشمگین نمیبینم. شاید در اطرافم کسانی اند که مرا از خشم خداوند قهار میترسانند، شاید سونامی، زلزله و طوفان را خشم خداوند میدانند اما من هیچگاهی از اینگونه خشم  خداوند به اندازه چهرۀ وحشتناک یک طالب نمیترسم. یک بکس کست های هندی و یک کست پلیر نقرۀ داشتیم که دیگر رنگش را به دلیل پنهان کردن در جاهای نمناک از دست داده و سیاه شده بود. دوستان و همسن و سال دو خواهر بزرگترم هر روز به خانه ما می آمدند و خواهرانم با ترس و هراس زیاد موسیقی را روشن میکردند و همه تا غروب آفتاب به آهنگهای هنرمندان افغانی و هندی گوش میدادیم.  جمعه ها تمام کست ها و کست پلیر را در خانه مخروبه که در نزدیک خانه ما قرار داشت، چپنهان میکردیم تا 
نشود بدست طالبان بیافتد.

 همه از طالبان میرسیدند ولی گوش دادن به موسیقی و داشتن لحظات خوش را حق شان میدانستند. شاید آن روز موسیقی را دوست داشتم ولی امروز عاشق موسیقی هستم و هیچگاه زندگی ام را بدون موسیقی تطور نمیتوانم کرد. وقتی گفته اند "موسیقی غذائی روح است"، دقیق گفته اند. گوش دادن به موسیقی به هر لحظه از زندگی ام معنی میبخشد حتی لحظاتی نا امیدی.   

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر